park podworski w Zameczku

Zameczek to wieś położona koło Sołku, stanowiąc od wieków jego część. Sołek nazywał się dawniej Damujowice i od XII w. należał do rozległych posiadłości możnowładcy Piotra Dunina, a potem jego potomków. W Zameczku podobno istniał niegdyś zamek / gród, pełnił on prawdopodobnie funkcję strażnicy nad Drzewiczką - na granicy kasztelanii żarnowieckiej i skrzyńskiej. Stał nad brzegiem szeroko rozlanej tu rzeki, otoczony fosą i nasypem. Został zniszczony podczas potopu szwedzkiego. To znany powszechnie fakt - Szwedzi burzyli wszelkie fortyfikacje - zamki, mury miejskie, baszty itd. To tzw. "doktryna Dahlberga".. Erik Dahlberg - szwedzki oficer, podróżnik, historyk, kartograf, architekt oraz rysownik - był szwedzkim ekspertem od wysadzania wszystkiego co uznał za przeszkodę dla armii szwedzkiej. Zadaniem jego było nadzorowanie zdobytych zamków i twierdz i ocena możliwości ich umocnienia lub zniszczenia Wysadził więc mnóstwo obiektów w Niemczech i w Polsce, ale - przy okazji burzenia - z zamiłowania rysował i starannie dokumentował to co widział i co planował zniszczyć. W ten sposób stworzył mnóstwo dokładnych rysunków, na których uwiecznił dziesiątki polskich i niemieckich miast i miasteczek. Tak więc w internecie możemy zobaczyć twarz człowieka który sprawił że w Zameczku nie ma zameczku. Po potopie szwedzkim powstał tu dwór i folwark (młyn, tartak, browar, kuźnia), drewniana karczma. Właściciele folwarków sprowadzali sobie i osiedlali w "czworakach" pracowników.., a będąc ich panami (właścicielami) nadawali im nazwiska i zarządzali ich pracą. Folwarki były niezwykle wydajnymi jednostkami gospodarczymi. Dziś czworaków już nie ma (może ktoś ma fotografię), na ich miejscu w PRL-u postawiono typowy "bloczek" PGR-owski. XVII-wieczny dwór został przebudowany w XVIII i XIX w.. W czasie II wojny światowej przebywał tu sam mjr Henryk Dobrzański Hubal. Po wojnie upaństwowiony dwór podupadał (jak 99% dworków ziemiańskich w Polsce Ludowej) aż w końcu się spalił.. Obecnie posesja ta stanowi własność prywatną. Na miejscu dawnego dworku stoi budynek idealnie przypominający typowy dworek szlachecki. Bardzo ładnie! Dwór otacza park nadrzeczny (oczywiście zdziczały, niepielęgnowany) z z licznymi okazami modrzewi, dębów, lip, klonów a także aleją grabową. W parku zachowały się fragmenty dawnych bram i alejek. Przez park prowadzi droga powiatowa, dzięki czemu widać go doskonale. Widok na Park przez lata był łatwo dostępny dla ciekawych przyrody, ale w jakimś momencie został ogrodzony siatką metalową i wystawiony na sprzedaż. Podmokła dolina Drzewiczki ma tu 800 m szerokości, niżej koło Trzebiny - ponad kilometr. Oczywiście w XX wieku zostały zmeliorowane, bo każdy metr łąki do koszenia był na wagę złota potrzebny..., bo głód..., co tam przyroda, co tam woda. Tym niemniej - w dokumentach figuruje tzw. "Obszar podmokły Dolina Drzewiczki, od Sołka do Strzeszkowic", scharakteryzowany jako "ważny biotop ornitofauny, siedlisko batalionów oraz licznych gatunków ptactwa wodnego, łąki uprawne ". Dawniej obejmował 425 ha torfowisk szuwarowych i turzycowych, dziś - 50 ha zajęły stawy, a 350 ha zostało osuszonych : ) Pozostało 20 ha natury. Cena postępu. Woda niech nie stoi tylko płynie do Warszawy!